υπερθεσμοποίηση

η, Ν

(κοινων.) το φαινόμενο κατά το οποίο ορισμένες αγροτικές κοινωνίες έχουν κανόνες και σκοπούς οι οποίοι βιώνονται τόσο έντονα από τα μέλη τους ώστε η παρέκκλιση από αυτούς τους κανόνες ή η αποτυχία στην επίτευξη αυτών τών σκοπών να θεωρείται ανεπίτρεπτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + θεσμοποίηση].